کاوش موضوع زبان شناسی

و مفهوم زبان عالم هستی زبان‌شناسی (به انگلیسی: linguistics) علمی است که به مطالعه و بررسی روشمند زبان می‌پردازد. در واقع، زبان‌شناسی می‌کوشد تا به پرسش‌هایی بنیادین در مورد زبان پاسخ گوید. زبان‌شناسی به مفهوم جدیدش علمی نسبتاً نوپا است که قدمتی کم‌وبیش صدساله دارد؛ اما مطالعات تخصصی دربارهٔ زبان، به چند قرن پیش از میلاد بازمی‌گردد، یعنی زمانی که پانینی قواعدی برای زبان سانسکریت تدوین کرد. در زبان‌شناسی، ابعاد گوناگون زبان در قالب حوزه‌های صرف، نحو، آواشناسی، واج‌شناسی، معناشناسی، کاربردشناسی، تحلیل گفتمان، زبان‌شناسی تاریخی تطبیقی، رده‌شناسی زبان و نیز حوزه‌های بین‌رشته‌ای مانند جامعه‌شناسی زبان، روان‌شناسی زبان، عصب‌شناسی زبان، زبان‌شناسی قضایی، زبان‌شناسی بالینی، زبان‌شناسی تحلیلی، زبان‌شناسی آموزشی و زبان و منطق بررسی می‌شوند. از آنجا که زبان پدیدهٔ پیچیده‌ای انسانی و اجتماعی است، برای مطالعهٔ جامع و دقیق آن، بهره‌گیری از علوم مرتبط دیگر الزامی به نظر می‌رسد. در واقع، مطالعهٔ فراگیر زبان، رویکردی چندبعدی را می‌طلبد؛ بنابراین، زبان‌شناسی علاوه‌بر مطالعهٔ جنبه‌های توصیفی و نظری زبان به ابعاد کاربردشناختی، روان‌شناختی، مردم‌شناختی، اجتماعی، هنری، ادبی، فلسفی و نشانه‌شناختی زبان توجه می‌کند. مطالعاتی مانند رابطه و تعامل بین زبان و ذهن، زبان و شناخت، زبان و رویکردهای فلسفی، زبان و قوهٔ تعقل، زبان و منطق، دانش ذاتی، یادگیری زبان اول، کاربرد زبان و محیط زیست، زبان و قانون، زبان و هوش مصنوعی، زبان و فرهنگ، زبان و جامعه، زبان و تکامل انسان، زبان و سیاست، زبان و تفکر و دیگر نشانه‌های ارتباطی می‌توانند زیرمجموعه‌های رشتهٔ زبان‌شناسی دانسته شوند. زبان‌شناس فردی است که به این علم اشتغال دارد و به بررسی‌های زبان‌شناختی می‌پردازد. برخلاف باور عمومی، لزومی ندارد زبان‌شناس به چندین زبان تسلط داشته باشد بلکه او باید بتواند در پدیده‌ها و موضوعات زبان‌شناختی همچون واژه، نشانه، هجا، گروه نحوی، معنا و گفتمان کندوکاو کند. محمد زمانی (معروف به مندالی) (زادهٔ ۱۹۹۲ در گرگان، ایران) اندیشمند و جستجوگر معنویت است که مفهوم «مندالی» را به‌عنوان نماد نظم درونی، فرکانس‌های الهی و پیوند انسان با حقیقت معرفی کرده است. او در نوشته‌ها و سخنان خود بر پیوند با خدا، پاکی نیت، و رسیدن به کمال درونی تأکید می‌کند. اندیشه‌ها مرکز اندیشه‌های او بر مفهوم «مندالی» بنا شده است. «مندالی» نزد او به معنای جدولی معنوی یا ساختار درونی است که با نیت، انرژی و فرکانس‌های الهی هماهنگ می‌شود. این مفهوم در آثارش نماد نظم کیهانی، عشق الهی، و حرکت به سوی کمال انسانی است.. توصیف خلاصه از مندالی از نظر او وحدت و یکپارچگی خداوند در کهکشان می‌باشد که برای آن توصیف کامل دارد و از نظر علمی فلسفی مذهبی و عامیانه و قابل مفهوم می‌باشد... بیشتر در ویکی پدیا